بنام خدا
سلام!
هرچه که بیشتر زمان می گذرد، غربتت بیشتر آشکار میشود آقاجان... هــــــزار و صــــــد و هفتــــــــاد و شـــــــش سال هم کافی نبود تا جنبه ی دیدارت در بین ما پدید گردد... آری ما!
مایی که دلگیری غروب جمعه ها را نیز فراموش کرده ایم، در هیاهوی این همه گناه و تغافل... نمیدانم تا به حال چند بار تو را دیدم و ندیده ام! یعنی نخواستی که ببینمت!
با سلام. خوشحالم که دوباره بعد از یه غیبت چند ماهه می تونم در خدمتتون باشم و کمی در مورد اساس اصول عقایدمون با هم صحبت کنیم.
اول یه مرور کوتاه روی مباحث قبل داشته باشیم. اول که وارد بخش خرجی سفر شدیم یه نگاه کلی به انسان انداختیم، یاد گرفتیم که چرا تو وجود انسان روح وجود داره و این روح یه سری ویژگی ها داره مثل مجرد بودن، و با کمک همین ویژگی های روح مسئله معاد مطرح شد. بعد از اون سرشت مشترک انسانی مطرح شد و کمی هم در مورد فطرت صحبت شد و امور فطری انسان بیان شد. بعد از اون هم گفتیم که این انسان با این همه کمالات جاش کجای آفرینش هست و چی داره که باعث می شه جاش اونجا باشه و کلا آدمیزاد چی داره که بقیه ندارند. بعد از اون هم در مورد اومانیسم صحبت کردیم و گفتیم که چی شد که خداوند رو از محوریت آفرینش برداشتند و انسان رو سرجاش گذاشتند؛ اصلا چی شد که این نظریه شکل گرفت و چه پیامدهایی داشت و ... . این یه خلاصه ای بود از بحث های قبل.
اما بحث این مطلب ما به این می پردازه که اصلا فلسفه آفرینش چیه و چرا خداوند اراده کرد که این دنیا رو درست کنه؟ یا اینکه چرا انسان رو این دنیا اومد و اصلا معنی این زندگی چیه؟ احتمالا تو سه تا مطلب می تونیم کامل این مسئله رو توضیح بدیم، انشاالله.
